Column 1

Hillegom

07-11-2002

Geachte lezer,

Zoals beloofd ben ik wedergekeerd om u allen te vermaken met wederom een dosis hilarische woordspelingen.
In deze eerste officiële editie zal ik een kleine evaluatie bewerkstelligen op de thema-dag van 4 Havo die deze wonderschone dag ons bracht.

Toen ik vanochtend nog prinsheerlijk van mijn nachtrust aan het genieten was, schalde de wekkerradio alweer een vrolijk deuntje. Wat een onmenselijk uur! Kwart voor 8….het is niet te bevatten wat die soms incompetente scholengemeenschap bezielt. Na een verfrissende doch figuurlijk koude douche stapte ik met een tevreden glimlach, goedgeluimd de deur uit om mij in de richting van het schoolgebouw te begeven.
Eenmaal aangekomen in deze materialistische en op onderwijs ingestelde instantie bekroop mij een gevoel van aankomende verveling. Het beloofde een dag te worden van vele preken en geestdodende enquêtes.

Bij aanvang van deze verschrikkelijke bedoening werd de enorme verpaupering van deze instantie maar weer eens bewezen. Onder druk van de maatschappij werden wij gedwongen om ons te ontdoen van ons schoeisel.
Vernikkeld en blootsvoets werden wij op de hoogte gebracht van de geplande activiteiten die ons tegemoet zouden komen. Na de eerste zin van dhr. Martens werd al duidelijk dat onze verwachtingen niet ongegrond waren.
De negatieve verwachtingen werden terstond door de school in kwestie verwezenlijkt: formulieren!
Ellenlange teksten met beduidend zinloze vragen verstoorde het goede humeur. Met een kleine wisseling van docent trachtte de school tevergeefs nog enigszins afwisseling te brengen, om de dag vervolgens compleet te maken met een computerprogramma dat ondanks alle inzet geen enkele vorm van medewerking met zich meebracht.

Met een beknopt slotwoord werden alle leerlingen vervolgens huiswaarts gestuurd om daar weer vredig van de huiselijke sferen te kunnen profiteren. Er begint een bepaalde onvrede te heersen onder de leerlingen, dat mag gezegd worden. De onuitstaanbare capriolen van de school beginnen enigszins irritaties op te wekken. Dit komt tot mijn spijt niet ten goede aan de sfeer.

De tijd is aangebroken om een eind te brijen aan deze waanzin. Met een onnoemelijk gevoel van bevrediging leg ik mijn vingers te rusten om daarna van een smakelijk souper te kunnen genieten. Ik groet allen die mij steunen in deze barre tijden, met trots neem ik afscheid en hoop op een voorspoedig vervolg van deze bedoening. Gaarne tot een volgende column.

Met welgemeende hoogachting,
Lay Z